رشته ی علمی: پزشکی

ابو مروان عبدالملک، حدود سال 484 ه.ق در خانواده ی مشهوری از پزشکان اشبیلیه در اسپانیا به دنیا آمد. پدرش ابواعلا زهر یک عالم مذهبی برجسته، محدث، ادیب و همچنین پزشک مشهور و ورزیده ی زمان خود بود. عبدالملک نزد پدرش، آموزش عمومی و حرفه ای را با دقت گذراند و هنگامی که هنوز جوان بود خود را به عنوان یک پزشک لایق نشان داد. سلطان عبدالمومن حاکم شمال آفریقا و اسپانیا او را به عنوان وزیر خود منصوب کرد. فقیه، پزشک و فیلسوف معاصرش، ابن رشد دوست صمیمی او شد و باهم مشورت می کردند. آثار ابن زهر، در اروپا با عنوان «ابهمرن» یا «اونزر» مطالعه شد و شهرت یافت. او در سال 557 ه.ق در اشبیلیه از دنیا رفت.

ابن زهر شش اثر پزشکی نوشت، که دو اثر آن باقی مانده است، یکی کتاب «الاقتصاد» (اعتدال) و دیگری کتاب «التیسیر فی المداواه و التدبیر»(درمان های علمی و اقدام های پیشگیرانه). آثار دیگر او با همان میزان اهمیت عبارت بودند از: «کتاب الجامع» در زمینه ی دستورنامه،«کتاب الاغذیه» در زمینه ی غذا و رژیم غذایی،«مقاله فی علل الکولا» در زمینه ی بیماری های کلیه،« رساله فی علتی البرس و البهق»، با همکاری پزشکی در اشیبیلیه، درباره ی بیماری های پوستی و جذام و «کتاب الزینه» در زمینه ی اسهال.

ابن زهر، التسیر را در پاسخ به درخواست دوستش، ابن رشد، نوشت و چون در اصل بر اساس تجربه شغلی خودش بود، اصالت و استقلال فکری برجسته ی او را منعکس می کند. درخواست و تصور او این بود که در مقابل جالینوس گرایی، که به طور سنتی حاکم بود و باعث تحجر شده بود، موضع بگیرد. ابن زهر حس استخوان و جرب کنه خارش آور را تشخیص داد و به عنوان اولین انگل شناس بزرگ در تاریخ پزشکی، برجسته و خیلی پیشرفته تر از الکساندر ترالز بود. او با روش تجربی کار می کرد و شعارش این بود:«تلاش بهترین سیاست است».

مقدمه ی او بر التسیر توصیفی کلی از بیماریهای مزمن و درمان آنها بود. اظهارهای او در متن برخی نظرهای اصیل او از قبیل: توصیفی از تومورهای میان پرده، برش مثانه برای خروج سنگ و ... منعکس می کند. همچنین فصل هایی را در زمینه های تحلیل روده ای، رعشه ی حلق و تورم گوش میانی قرار داد. او یکی از اولین افرادی بود که برش نای و تغذیه ی مصنوعی از طریق مری را توصیه کرد. وی به صدمه ی ناشی از بخار آب سیاه اشاره نمود و عامل خارش را توصیف کرد و درمان آن را توضیح داد.